Ορφικοί Ύμνοι 2

• ΕΣΤΙΑΣ

Εστία ευδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλισσα,ή μέσον οίκον έχεις πυρός αενάοιο, μεγίστου,τούσδε συ εν τελεταίς οσίους μύστας αναδεείξαις,θείσ’ αιειθαλέας, πολυόλβους, εύφρονας, αγνούς.Οίκε θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν,αιδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε.Μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ’ ιερά δέξο προθύμως,όλβον επιπνείουσα και ηπιόχειρον υγείαν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Εστία του παντοδύναμου Κρόνου θυγατέρα βασίλισσα,συ που κατέχεις τον μέσον οίκον του αέναου πυρός, του μεγίστου,είθε αυτούς τους όσιους μύστες ν’ αναδείξεις στις τελετές,κάμνοντάς τους αειθαλείς, πανευτυχείς, ευφρόσυνους, αγνούς.Ω οίκε μακαρίων θεών, κρατερό στήριγμα θνητών,αιωνία, πολύμορφη, ποθεινοτάτη, χλοόμορφη.Χαμογελαστή, μακάρια, δέξου προθύμως τούτες τις θυσίες,εμπνέοντας ευτυχία κι απλόχερη υγεία.

• ΕΙΣ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Ω τον υποχθόνιον ναίων δόμον, ομβριμόθυμε, Ταρτάριον λειμώνα βαθύσκιον ηδέ λιπαυγή, Ζεύ χθόνιε, σκηπτούχε, ταδ’ ιερά δέξο προθύμως, Πλούτων, ος κατέχεις γαίης κληίδας απάσης, πλοτοδοτών γενεήν βροτέην καρποίς ενιαυτών. Ος τριτάτης μοίρης έλαχες χθόνα παμβασίλειαν, έδρανον αθανάτων, θνητών στήριγμα κραταιών. Ός θρόνον εστήριξας υπό ζοφοειδέα χώρον τηλέπορον τ’, ακάμαντα, λιπόπνοον, άκριτον Άιδην, κυάνεόν τ’ Αχέρονθ’, ός έχει ριζώματα γαίης. ός κρατέεις θνητων θανάτου χάριν, ω πολυδέγμων Εύβουλ’, αγνοπόλου Δημήτερος ός ποτε παίδα νυμφεύσας λειμώνος αποσπαδίην δια πόντου τετρώροις ίπποισιν υπ’ Ατθίδος ήγαγες άντρον δήμου Ελευσίνος, τόθι περ πύλαι εισ’ Αίδαο. Μόνος έφυς αφανών έργων φανερών τε βραβευτής, ένθεε, παντοκράτωρ, ιερώτατε, αγλαότιμε σεμνοίς μυστιπόλοις χαίρων οσίοις τε σεβασμοίς. Ίλαον αγκαλέω σε μολείν κεχαρηότα μύσταις.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ω εσύ που κατοικείς τον υπογήινον οίκο, γενναιόψυχε, τον βαθύσκιο κι άφεγγον Ταρτάριο λειμώνα, χθόνιε Ζεύ, σκηπτούχε, πρόθυμα δέξου τούτες τις θυσίες, ω Πλούτων, που κρατείς τις κλείδες όλης της γης, πλουτίζοντας το ανθρώπινο γένος μ’ ετήσιους καρπούς. Που σού’λαχε μερίδιο τρίτο η παμβασίλισσα γη, έδρα των αθανάτων, κραταιό στήριγμα θνητών. Εσύ που στήριξες το θρόνο κάτω απ’ τον ζοφώδη χώρο και μακρινό, ακατάβλητο, τον άπνου, τον ψυχρόν Άδη και τον μαύρο Αχέροντα, που κατέχει τα βάθρα της γης. Εσύ που εξουσιάζεις τους ανθρώπους χάρη στο θάνατο, ω πολυδέκτη, Ευβουλέα, που κάποτε συ την κόρη της αγνής Δήμητρας την αρπαγμένη απ’ το λιβάδι αφού νυμφεύθηκες οδήγησες μέσα απ’ τη θάλασσα με όχημα τετράϊππο στο σπήλαιο της Ατθίδος του δήμου Ελευσίνας, όπου και είναι οι πύλες του Άδη. Μόνον εσύ εγεννήθης βραβευτής έργων αφανών και φανερών, θεόπνευστε, παντοκράτορα, ιερώτατε, λαμπρότιμε, που χαίρεσαι με τους σεμνούς ιερουργούς και με τις όσιες λατρείες. Εσέ ξανακαλώ φιλεύσπλαχνος χαρούμενος νάρθεις στους μύστες.

• ΜΗΤΡΟΣ ΘΕΩΝ

Αθανάτων εότιμε θεών μήτερ, τροφέ πάντων,τήιδε μόλοις, κράντειρα θεά, σέο, πότνι’ επ’ ευχαίς,ταυροφόνων ζεύξασα ταχυδρόμον άρμα λεόντων,σκηπτούχε κλεινοίο πόλου, πολυώνυμε, σεμνή, ή κατέχεις κόσμοιο μέσον θρόνον, ούνεκεν αυτήγαίαν έχεις θνητοίσι τροφάς παρέχουσα προσηνείς.Εκ σέο δ’ αθανάτων τε γένος θνητών τ’ ελοχεύθη,σοι ποταμοί κρατέοναι αεί και πάσα θάλασσα,Εστία αυδαχθείσα. Σε δ’ ολβοδότιν καλέουσι,παντοίων αγαθών θνητοίς ότι δώρα χαρίζηι,έρχεο προς τελευτήν, ω πότνια, τυμπανοτερπή,πανδαμάτωρ, Φρυγίης, σώτειρα, Κρόνου συνόμευνε,Ουρανόπαι, πρέσβειρα, βιοθρέπτειρα, φίλοιστρε,έρχεο γηθόσυνος, κεχαρισμένη ευσεβίηισιν

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Των αθανάτων θεών θεοτίμητη μητέρα, τροφέ πάντων,πρόσελθε εδώ, θεά κρατερή, για σένα, ω σεβαστή, οι ευχές,εσύ που έζευξες το ταχυκίνητο άρμα των ταυροφόνων λεόντων,σκηπτούχε του περίφημου άξονα, πολυώνυμη, σεμνή,τον κεντρικό θρόνο του κόσμου που κατέχεις, γιατί εσύτη γη εξουσιάζεις που παρέχει στους θνητούς τις πρέπουσες τροφές,από σένα το γένος των θνητών και των αθανάτων γεννήθηκε,από σένα κυβερνιούνται πάντοτε οι ποταμοί κι ολόκληρη η θάλασσα,που προσφωνήθηκες Εστία. Εσένα και ολβοδότρια σε ονομάζουν,γιατί χαρίζεις στους ανθρώπους δώρα παντοειδών αγαθών,έλα στην τελετή, ω Δέσποινα, τυμπανοχαρής,πανδαμάστρια, Φρυγία, σωτήρια, ομόκλινη του Κρόνου,Ουρανοθυραγέρα, σεβάσμια, βιοθρέπτρια, παράφορη.Έλα χαρμόσυνη, ευάρεστη στους ευσεβείς.

• ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ

Ιητήρ πάντων, Ασκληπιέ, δέσποτα Παιάν,θέλγων ανθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων,ηπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων υγίειανκαι παύων νούσους, χαλεπάς κήρας θανάτοιο,αυξιθαλής, επίκουρ’, απαλεξίκακ’, ολβιόμοιρε,Φοίβου Απόλλωνος κρατερόν θάλος αγλαότιμον,εχθρέ νόσων, Υγίειαν έχων σύλλεκτρον αμεμφή,ελθέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτής τέλος εσθλόν οπάζων.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ιατρέ πάντων, Ασκληπιέ, δέσποτα Παιάν,συ που πραϋνεις των ανθρώπων τα οδυνηρά κακά των νόσων,πραϋντικέ, κρατερέ, έλα επιφέροντας υγείακι αναχαιτίζοντας τις νόσους, τις φοβερές συμφορές του θανάτου,εσύ ο βλαστικός, ω αρωγέ, αλεξίκακε, καλόμοιρε,του Φοίβου Απόλλωνος γερό βλαστάρι ένδοξο,εχθρέ των νόσων, συ που έχεις ομοκρέβατη την άμεμπτη Υγεία,έλα, μακάριε, σωτήρα, παρέχοντας αίσιον τέλος του βίου.

• ΔΙΟΣ

Ζεύ πολυτίμητε, Ζεύ άφθιτε, τήνδε τοι ημείςμαρτυρίαν τιθέμεσθα λυτήριον ηδέ πρόσευξιν.Ω βασιλεύ, διά σην κεφαλήν εφάνη τάδε θεία,γαία θεά μήτηρ ορέων θ’ υψηχέες όχθοικαι πόντος και πανθ’, οπόσ’ ουρανός εντός έταξε.Ζεύ Κρόνιε, σκηπτούχε, καταιβάτα, ομβριμόθυμε,παντογένεθλ’, αρχή πάντων πάντων τε τελευτή,σεισίχθων, αυξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,αστραπαίε, βρονταίε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεύ.Κλύθί μου, αιολόμορφε, δίδου δ’ υγίειαν αμεμφήειρήνην τε θεάν και πλουτου δόξαν άμεμπτον.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ζεύ πολυτίμητε, Ζεύ άφθαρτε, τούτην εδώ σε σένα εμείς τη μαρτυρία τη λυτρωτική και προσευχή απευθύνουμε.Ω βασιλέα, μέσα απ’ την κεφαλή σου όλα τα θεία φάνηκαν,η θεά μητέρα γη και των βουνών οι υψίβουες ράχεςκαι η θάλασσα και όλα, όσα ο ουρανός εντός του περιέκλεισε.Ω Κρόνιε Ζεύ, σκηπτούχε, καταιβάτη, γενναιόψυχε,παντογόνε, αρχή των πάντων και των πάντων τέλος,γαιοσείστη, αυξητή, καθαρτήριε, παντοσείστη,αστραπαίε, βρονταίε, κεραύνιε, γόνιμε Ζεύ.Εισάκουσέ με, ποικιλόμορφε, και δίνε υγείαν άκρατηκαι τη θεά ειρήνη κι άμεμπτη φήμη πλούτου.

• ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ

Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, ερισμάραγον, περίφαντον,αέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, αεροφεγγή,αστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αυδήι,φρικώδη, βαρύμηνιν, ανίκητον θεόν αγνόν,αστραπαίον Δία, παγγενέτην, βασιλήα μέγιστον,ευμενέοντα φέρειν γλυκερήν βιότοιο τελευτήν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Επικαλούμαι τον μεγάλο, ιερόν, περιφανή, βροντώδη,νεφελώδη, φλόγινο, πυρόδρομο, αερόφεγγο,αυτόν που αστράφτει των νεφών το φως με γοργοβρόντητη φωνή,τρομαχτικόν, οξύθυμο, ανίκητον αγνό θεό,αστραπαίο Δία, παγγενήτορα, μέγιστο βασιλέα,να φέρνει ευμενές και γλυκό τέλος του βίου.

• ΚΕΡΑΥΝΟΥ ΔΙΟΣ
  

Ζεύ πάτερ, υψίδρομον πυραυγέα κόσμον ελαύνων,στράπτων αιθερίου στεροπής πανυπέρτατον αίγλην,παμμακάρων έδρανον θείαις βρονταίσι τινάσσων,νάμασι παννεφέλοις, στεροπήν φλεγέθουσαν αναίθων,λαίλαπας, όμβρους, πρηστήρας κρατερούς τε κεραυνούς,βάλλων ες ροθίους φλογερούς, βελέεσσι καλύπτωνπαμφλέκτους, κρατερούς, φρικώδεας, ομβριμοθύμους,πτηνόν όπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ορθοέθειρον,αιφνίδιον, βρονταίον, ανίκητον βέλος αγνόνροίζου απειρεσίου δινεύμασι, παμφάγον ορμήι,άρρηκτον, βαρύθυμον, αμαιμάκετον πρηστήροςουράνιον βέλος οξύ καταιβάτου αιθαλόεντος,όν και γαία πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωντα,και θήρες πτήσσουσιν, όταν κτύπος ούας εισέλθηι.μαρμαίρει δε πρόσωπ’ αυγαίς, σμαραγεί δε κεραυνοςαιθέρος εν γυάλοισι. Διαρρήξας δε χιτώναουράνιον προκάλυμμα βάλλεις αργήτα κεραυνόν.Αλλά, μάκαρ, θυμόν κύμασι πόντουήδ’ ορέων κορυφαίσι. Το σον κράτος ίσμεν άπαντες.Αλλά χαρείς λοιβαίσι δίδου φρεσίν αίσιμα πάνταζωήν τ’ ολβιόθυμον, ομού θ’ υγίειαν άνασσανειρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, αγλαότιμον,και βίον ευθύμοισιν αεί θάλλοντα λογισμοίς.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Πατέρα Ζεύ, συ που κινείς τον υψιπόρευτο πυρολαμπή κόσμο,στραφτοβολώντας το πιο μεγάλο αχτιδοβόλημα της αιθερίας αστραπής,σείοντας με θεϊκές βροντές των παμμακάρων την έδρα,ανάβοντας μες στα νεφελοσκέπαστα νερά τη φλογοκαίουσα αστραπή,εξακοντίζοντας λαίλαπες, βροχές, δυνατές θύελλες και κεραυνούς,πανφλόγους, ισχυρούς, φοβερούς, ορμητικούς σε πάταγους φλογώδεις,καλύπτοντας με βέλη το φοβερό ιπτάμενο όπλο, το ταραξικάρδιο,το ανατριχιαστικό, το αιφνίδιο, το βροντερό, αμόλυντο ανίκητο βέλοςμε τα περιδινίσματα του ατέρμονου σφυρίγματος, το παμφάγο σε ορμή,το αδιάρρηκτο, το οργισμένο, το ακαταμάχητο του κεραυνούουράνιον βέλος αιχμηρό του πυρομαυρισμένου καταιβάτη,που η γη και η θάλασσα τον τρέμουν όταν αστράφτει,και ζαρώνουν τ’ αγρίμια, όταν το βροντοχτύπημα φτάσει στο αυτί.Λάμπουν τα πρόσωπα στις λάμψεις, κι ο κεραυνός βροντοηχείστους θόλους τ’ ουρανού. Κι όταν ξεσκίσεις τον χιτώνατο ουράνιο κάλυμμα, εξακοντίζεις τον αστραφτερό κεραυνό.Αλλά μακάριε, κρύψε τον βαρύ θυμό στα κύματα του πόντουκαι στων ορέων τις κορφές. Τη δύναμή σου όλοι γνωρίζουμε.Αλλά αφού χαρείς με τις σπονδές, δίνε στο νου όλα τα πρέποντακαι τερψικάρδια ζωή, και μαζί την άνασσα υγείακαι τη θεά ειρήνη, την παιδοτρόφο, τη λαμπροτίμητη,και βίο πάντοτε ανθηρό μ’ εύθυμους λογισμούς.

• ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ

Ελθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοίβε, Λυκωρεύ,Μεμφίτ’, αγλαότιμε, ιήιε, ολβιοδώτα,χρυσολύρη, σπερμείε, αρότριε, Πύθιε, Τιτάν,Γρύνειε, Σμινθεύ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,άγριε, φωσφόρε δαίμον, εράσμιε, κύδιμε κούρε,μουσαγέτα, χοροποιέ, εκηβόλε, τοξοβέλεμνε,Βάκχιε και Διδυμεύ, εκάεργε, Λοξία, αγνέ,Δήλι’ άναξ, πανδερκές έχων φαεσίμβροτον όμμα,χρυσοκόμα, καθαράς φήμας χρησμούς τ’ αναφαίνων.Κλύθί μου ευχομένου λαών ύπερ εύφρονι θυμώι.Τόνδε συ γαρ λεύσσεις τον απείριτον αιθέρα πάνταγαίαν τ’ ολβιόμοιρον υπερθέ τε και δι’ αμολγού,νυκτός εν ησυχίαισιν υπ’ αστεροόμματον όρφνηρίζας νέρθε δέδορκας, έχεις δε τε πείρατα κόσμουπαντός. Σοι δ’ αρχή τε τελευτή τ’ εστί μέλουσα,παντοθαλής, συ δε πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωιαρμόζεις, οτέ μεν νεάτης επί τέρματα βαίνων,άλλοτε δ’ αύθ’ υπάτην, ποτέ Δώριον εις διάκοσμονπάντα πόλον κιρνάς κρίνεις βιοθρέμμονα φύλα,αρμονίηι κεράσας (την) παγκόσμιον ανδράσι μοίραν,μίξας χειμώνος θέρεός τ’ ίσον αμφοτέροισιν,εις υπάτας χειμώνα, θέρος νεάταις διακρίνας,Δώριον εις έαρος πολυηράτου ώριον άνθος.Ένθεν επωνυμίην σε βροτοί κλήιζουσιν άνακτα,Πάνα, δικέρωτ’, ανέμων συρίγμαθ’ ιέντα.Ούνεκα παντός έχεις κόσμου σφραγίδα τυπώτιν.Κλύθι, μάκαρ, σώζων μύστας ικετηρίδι φωνήι.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Έλα, μακάριε, ω Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοίβε, Λυκωρέα,Μεμφίτη, λαμπροτίμητε, ιήκλητε, ολβιοδότη,χρυσολυριστή, σπορικέ, Πύθιε, Τιτάνα,Γρύνειε, Σμινθέα, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντη,αγροτικέ, φωτοφόρε θεέ, εράσμιε, ένδοξε νέε,μουσηγέτη, χοροποιέ, τηλεβόλε, τοξευτή,Βάκχιε και Δίδυμε, τηλενεργή, Λοξία, αγνέ,Δήλιε άνακτα, παντεπόπτη που έχει βροτοφεγγή οφθαλμό,ώ χρυσόμαλλε, γνήσιες προφητείες και χρησμούς που φανερώνεις.Ακουσέ με που εύχομαι μ’ ευφρόσυνη καρδιά υπέρ των λαών.Διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντο αιθέρακι από ψηλά την καλόμοιρη γη, και στη σκοτεινιάκαι σε ώρες ησυχίας της νύχτας μεσ’ στο αστερόφθαλμο σκοτάδιεισοράς κάτω στις ρίζες, και κατέχεις τα πέρατα του κόσμουόλου. Γιατί έγνοια σου είναι η αρχή και το τέλος,παντοθαλής, εσύ τον κάθε άξονα με την πολύηχη κιθάρα εναρμονίζεις, πότε πηγαίνοντας στις άκριες της νεάτης,κι άλλοτε πάλι στην υπάτη, πότε σε δώρια διάταξητον κάθε άξονα συνδυάζοντας, διαχωρίζεις τα βιοσυντήρητα γένη,ρυθμίζοντας εν αρμονία τη μοίρα την παγκόσμια των ανθρώπων,αφού ανάμιξες τον χειμώνα και το θέρος εξίσου και τα δυόταξινομώντας τον χειμώνα στις υπάτες, το θέρος στις νεάτες,το έγκαιρο άνθος του πολυπόθητου έαρος στο Δώριο.Γι’ αυτό οι άνθρωποι σε προσφωνούν με την επωνυμία άνακτα,Πάνα, δικέρατο θεό, που βγάζει των ανέμων τα σφυρίγματα.Γιατί κατέχεις την έκτυπη σφραγίδα όλου του κόσμου.Εισάκουσε, μακάριε, σώζοντας τους μύστες με τη φωνή την ικετευτική.

• ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ωκεανού καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,κυανόπεπλον άνασσαν, εύτροχα κυμαίνουσαν,αύραις ηδυπνόοισι πατασσομένην περί γαίαν,θραύουσ’ αιγιαλοίσι πέτρηισί τε κύματα μακρά,ευδίνοις απαλοίσι γαληνιόωσα δρόμοισι,ναυσίν αγαλλομένη, θηροτρόφε, υγροκέλευθε,μήτηρ μεν Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ερεβεννώνκαι πάσης πηγής νυμφών νασμοίσι βρυούσηςκλύθί μου, ω πολύσεμνε, και ευμενέουσ’ επαρήγοις,ευθυδρόμοις ούρον ναυσίν πέμπουσα, μάκαιρα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Επικαλούμαι την νύμφη του Ωκεανού, λαμπρόφθαλμη Τηθύν,άνασσα μελανόπεπλο, γοργοβάδιστα που ανασηκώνει κύματα,που σε γλυκόπνοες αύρες τρεμοσαλεύει στη στεριά,και σπάζει τα μεγάλα κύματα σε ακρογιαλιές και βράχους,που γαληνεύει σε απαλούς και νήνεμους δρόμους,που ευφραίνεται απ’ τα πλοία, ω θηριοτρόφα, νεροτάξιδη,μητέρα της Κύπριδος, μητέρα σκοτεινών νεφώνκαι των νυμφών κάθε πηγής πλημμυρισμένης με ύδατα.Εισάκουσέ με, πολυσέβαστη, και ευμενής, βοήθα,στα εύδρομα πλοία, πέμπουσα ούριον άνεμο, ω μακαρία.

• ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ

Κλύθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,ίππιε, χαλκοτόρευτον έχων χείρεσσι τρίαιναν,ος ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα,παντομέδων, αλίδουπε, βαρύκτυπε, εννοσίγαιε,κυμοθαλής, χαριδώτα, τετράορον άρμα διώκων,ειναλίοις ροίζοισι τινάσσων αλμυρόν ύδωρ,ος τριτάτης έλαχες μοίρης βαθύ χεύμα θαλάσσηςκύμασι τερπόμενος θηρσίν θ’ άμα, πόντιε δαίμον.έδρανα γης σώζοις και νηών εύδρομον ορμήν,ειρήνην, υγίειαν άγων ήδ’ όλβον αμεμφή.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Εισάκουσε, ω Ποσειδώνα γαιοκράτη, μαυρομάλλη,καβαλάρη, τη χαλκοτόρνευτη που έχεις στα χέρια τρίαινα,εσύ που κατοικείς στα θέμελα του βαθύκολπου πόντου,θαλασσοκράτορα, θαλασσόγδουπε, βροντόηχε, γαιοσείστη,ο κυματοπληθής εσύ, χαριτοδότη, που ξεκινάς το τέθριππο,αναταράζοντας με σφυριξιές θαλάσσιες το αλμυρό νερό,εσύ που σού’λαχε ως μερίδιο τρίτο η βαθιά ροή της θάλασσας,που τέρπεσαι με κύματα και με θεριά μαζί, θαλάσσιε θεέ.Είθε να σώζεις τα στηρίγματα της γης και την ορμή την εύδρομη των πλοίων.Κομίζοντας ειρήνη, υγεία και αψεγάδιαστη ευτυχία.

• ΗΡAΣ

Κυανέοις κόλποισιν ενημένη, αερόμορφε,Ήρα παμβασίλεια, Διός σύλλεκτρα μάκαιρα,ψυχοτρόφους αύρας θνητοίς παρέχουσα προσηνείς,όμβρων μεν μήτηρ, ανέμων τροφέ, παντογένεθλε.Χωρίς γαρ σέθεν ουδέν όλως ζωής φύσιν έγνω.Κοινωνείς γαρ άπασι κεκραμένη ηέρι σεμνώι.Πάντων γαρ κρατέεις μόνη πάντεσσί τ’ ανάσσειςηερίοις ροίζουσι τινασσομένη κατά χεύμα.Αλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια,έλθοις ευμενέουσα καλώι γήθουσα προσώπωι.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Σε κυανοσκότεινα βάθη καθισμένη, αερόμορφη,παμβασίλισσα Ήρα, μακαρία ομόκλινη του Διός,που χορηγείς στους θνητούς απαλές αύρες ζωογόνες,μητέρα των βροχών, τροφοδότρια των ανέμων, παντογόνα.Γιατί χωρίς εσένα τίποτα δεν γνωρίζει στην εντέλεια τη φύση της ζωής.Γιατί μετέχεις σε όλα αναμειγμένη με τον ιερό αέρα.Γιατί μόνον εσύ στα πάντα κυριαρχείς και σε όλα εξουσιάζεις.με σφυριξιές αγέρινες που τρεμοσειέσαι προς το ρεύμα.Αλλά, μακάρια θεά, πολυώνυμη, παμβασίλισσα,έλα ευμενής χαρούμενη με πρόσωπο αγαθό.

• ΜΗΤΡΟΣ ΑΝΤΑΙΑΣ

Ανταία βασίλεια, θεά, πολυώνυμε μήτεραθανάτων τε θεών ηδέ θνητών ανθρώπων,ή ποτε μαστεύουσα πολυπλάγκτωι εν ανίηι νηστείαν κατέπαυσας ελευσίνος (εν) γυάλοισινήλθές τ’ εις Αίδην προς αγαυήν Περσεφόνειαναγνόν παίδα Δυσαύλου οδηγητήρα λαβούσα,μυνυτήρ’ αγίων λέκτρων χθονίου Διός αγνού,Εύβουλον τέξασα θεόν θνητής υπ’ ανάγκης.Αλλά, θεά, λίτομαί σε, πολυλλίστη βασίλεια,ελθείν ευάντητον επ’ ευιέρωι σέο μύστηι.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ανταία βασίλισσα, θεά, πολυώνυμη μητέρακαι των αθανάτων θεών και των θνητών ανθρώπων,που κάποτε συ ψάχνοντας μέσα στην πολυπλάνητη θλίψηκατάργησες τη νηστεία στις κοιλάδες της Ελευσίνοςκι ήλθες στον Άδη στη λαμπρή την Περσεφόνησαν οδηγό να λάβεις του Δυσαύλου τον αγνό υιότον αποκαλυπτή των άγιων κρεβατιών του αγνού χθονίου Διός,εσύ που γέννησες τον θεό Εύβουλο από θνητής ανάγκη.Αλλά, θεά, παρακαλώ σε, πολύευκτη βασίλισσα,ευπρόσιτη νάρθεις στον πανίερο μύστη σου.

• ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑΣ

Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαίμον,σεμνή Δήμητερ, κουροτρόφε, ολβιοδώτι,πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, ειρήνηι χαίρουσα και εργασίαις πολυμόχθοις,σπερμεία, σωρίτι, αλωαία, χλοόκαρπε,ή ναίεις αγνοίσιν Ελευσίνος γυάλοισιν,ιμερόεσσ’, ερατή, θνητών θρέπτειρα προπάντων,η πρώτη ζεύξασα βοών αροτήρα τένοντακαι βίον ιμερόεντα βροτοίς πολύολβον ανείσα,αυξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, αγλαότιμος,λαμπαδόεσσ’, αγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις.Συ χθόνια, συ δε φαινομένη, συ δε πάσι προσηνής.Εύτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα,άρμα δρακοντείοισιν υποζεύξασα χαλινοίςεγκυκλίοις δίναις περί σον θρόνον ευάζουσα,μονογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοίς,ής πολλαί μορφαί, πολυάνθεμοι, ιεροθαλείς.Ελθέ, μάκαιρ’, αγνή, καρποίς βρίθουσα θερείοις,ειρήνην κατάγουσα και ευνομίην ερατεινήνκαι πλούτον πολύολβον, ομού δ’ υγίειαν άνασσαν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Δηώ, παμμητέρα θεά, πολυώνυμη θεότητα,σεμνή Δήμητρα, παιδοτρόφα, ολβοδότειρα,πλουτοδότρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότρια,που χαίρεσαι στην ειρήνη και στις πολύμοχθες εργασίες,σπορική, σιτοδότρα, αλωνιαία, χλωρόκαρπη,εσύ που κατοικείς στις ιερές κοιλάδες της Ελευσίνος,ω περιπόθητη, εράσμια, θρέπτειρα όλων των θνητών,που έζεψες πρώτη τον αρότριο αυχένα των βοδιώνκαι στους θνητούς παρέσχες περιπόθητο βίο πανευτυχή,εσύ η αυξητική, ομοτράπεζη του Βρομίου (θορυβώδη), η λαμπροτίμητη,ω λαμπαδηφόρε, αγνή, που χαίρεσαι με τα θερινά δρεπάνια.Σύ η επίγεια, συ η φανερή, και η προσηνής, εσύ σε όλουςκαλότεκνη, παιδόφιλη, σελμή, παιδοτρόφα κόρη,εσύ που με δρακόντεια χαλινάρια έζεψες το άρμαβακχεύουσα γύρω απ’ το θρόνο σου με κυκλικά στριφογυρίσματα,συ η μονογενής, πολύτεκνη θεά, στους θνητούς πολυσέβαστη,που έχεις πολλές μορφές, πολυάνθεμες, ιερανθισμένες,πρόσελθε, μακαρία, αγνή, γεμάτη θερινούς καρπούς,ειρήνη και ευνομία ποθητή να φέρνειςκι ευτυχισμένα πλούτη και την υγεία την άνασσα μαζί.